Na een tijdje van stilte op paardendieeten zal ik mijzelf maar even voorstellen. (Achter de schermen is er wel veel gaande)
Ik ben Seline, paardenmeisje, mama en al heel mijn leven heb ik een haat-liefde verhouding met voeding.
Dat is al zeer vroeg begonnen, kort na de geboorte kreeg ikzelf de diagnose: OTC deficiëntie. Een zeldzame genetische stofwisselingsziekte.
De wetenschap erachter bespaar ik jullie, maar concreet moest ik weinig eiwitten binnen krijgen en meer vet/suiker eten. Praktisch enorm moeilijk, maar met diëtist en veel ziekenhuisbezoeken ben ik volwassen geworden.
Maar van zolang ik mij kan herinneren denk ik heel erg na over wat er mijn mond in gaat. Dit is met periodes heel problematisch geweest, ik at heel weinig variatie waardoor ik graatmager was, met anorexia op de loer.
Ik leerde etiketten lezen voor ik vlot een boek las. Ik zei op alles dat onbekend was : NEE. Toen noemde ze mij een moeilijke eter, nu zouden ze er andere diagnoses op hangen, bijvoorbeeld ARFID (Avoidant restrictive food intake disorder).
Ik heb als kind nooit genoten van eten, ik vond op restaurant gaan de hel, eten was een noodzakelijk kwaad. Ik at omdat mijn buik honger had, niet omdat ik wou eten.
Het is pas toen ik mijn huidige partner leerde kennen dat ik heb leren genieten van eten. Mijn partner is een Bourgondiër die enorm geniet van een avondje restaurant en van veel eten. Dankzij hem is er meer variatie gekomen in mijn eetpatroon en kan ik echt genieten van een avond aan tafel. Ondertussen heeft mijn metabolisme heeft zich aangepast waardoor als ik gewoon voel wat mijn lichaam doet terwijl ik eet, ik niet meer hoef te diëten.
Fast forward tot een 3 tal jaar geleden, mijn biologische klok wou plots kinderen. Tijdens de vele ziekenhuisbezoeken als kind is er altijd gezegd: PAS OP als je ooit zelf kinderen wilt, want dit is een genetische ziekte. Ik was sneller zwanger dan verwacht, dus met een dikke buik naar de arts die mij als kind begeleidde. De arts was verbaasd over hoe gezond ik was zonder uitgebreid dieet, en na wat onderzoeken en veel geduld, werd duidelijk dat de foetus geen genetische aandoeningen heeft.
Top, tijd om verder te genieten van de zwangerschap en wat er daarna komt.
Ondertussen zijn we een pandemie verder en loopt er hier een gelukkige peuter rond. Geweldig kind, op 1 punt na: mijn dochter eet niet graag. Mijn 2.5 jarige peuter heeft geen stofwisselingsziekte, maar heeft echt een haat-verhouding met eten.
Iets met een spiegel... Mijn dochter is nu al een moeilijkere eter dan ik ooit geweest ben. Sowieso zeggen 2 jarigen heel graag nee, maar prachtige dochter zegt NEEEEEEE op alles wat in haar mond moet.
Uiteraard roept dit bij elke moeder frustratie op, maar nog meer bij een moeder die zelf zo was.
Dusja, Seline, de foodie die heel erg let op gezond eten, heeft een dochter die nee zegt op alles wat mama maakt.
Die dochter is ook de reden dat het zo stil blijft op Paardendieeeten, we hebben het gewoon enorm druk met dat 2-jarig energie bommetje. (Waar ze de energie haalt? Geen idee, ik denk dat dit kind energie haalt uit liefde, in ieder geval niet uit voedingsstoffen)
Wat heeft dit nu met paarden te maken?
Initieel niets, initieel waren paarden een leuke hobby en was voeding een (iets wat negatieve) obsessie. Naarmate ik de obsessie rond voeding meer en meer kon los laten kwam er meer ruimte voor paarden.
Initieel dacht ik helemaal niet na over wat ik aan mijn paard gaf aan voeding, maar ook daar begon ik steeds vaker etiketten te lezen en voeding aan te passen. Eerst voor mijn eigen paard, dan voor paarden rondom mij. Tot een geweldig persoon tegen mij zei, dat wat je doet met paardenvoer, daar kan je geld voor vragen.
Huh wat, geld vragen, puur voor advies? Ja natuurlijk, want ook ik heb geld betaald aan humaan diëtisten (tot ik er zelf even veel van wist). Maar ik heb geen diploma dieetkunde.
Dus gaan googelen naar opleidingen rond paardenvoeding. Een aantal opleidingen gevolgd, lang getwijfeld, en dan eindelijk Paardendieeten als bedrijf opgericht.
Wat wil ik dus bereiken met Paardendieeten? Ik wil paardeneigenaars begeleiden naar het juiste voer, niet alleen qua cijfers, maar ook zien wat er mentaal bij een paard en ruiter past. Ik wil mijn zelf vergaarde kennis delen, waardoor het voor anderen makkelijker wordt.
Ik wil niet de woorden afvallen of bijkomen gebruiken, ik wil zoeken naar de manier van eten die bij paard en ruiter past.
Hoe we dat gaan doen, zal in volgende vlogs duidelijk worden, daarmee ben ik achter de schermen hard aan het werk.
Dank jullie wel om dit kijkje in mijn leven te lezen, en indien je vragen of opmerkingen hebt:
Reactie plaatsen
Reacties