Appels: een haat-liefde verhouding

Al heel mijn leven worstel ik met een haat-liefde verhouding met betrekking tot appels. Zowel voor mijzelf als voor de paarden. Al heel mijn leven ga ik door periodes dat ikzelf enorm graag appels eet, van zoete pink ladies tot zure granny smiths. En met andere periodes walg ik bij het idee van een appel.

Maar appels zijn toch gezond voor mensen, waar komt dat haat gedeelte dan van? In mijn geval vermoed ik dat dat te maken heeft met een tekenfilm, meer specifiek de Disney film van Sneeuwwitje en de zeven dwergen. De boze stiefmoeder geeft daar een knalrode appel gedrenkt in vergif aan Sneeuwwitje waardoor Sneeuwwitje in een lange slaap terecht komt. Mijn onderbewustzijn denkt dus dat appels giftig kunnen zijn.

Maar hoe zit dat nu bij paarden? Alle paarden die ik ken eten heel graag appels, zowel zure als zoete appels zijn enorm geliefd bij paarden. Maar zijn ze wel gezond? Een eerste punt om daarbij te bedenken is dat de pitten in appels een zeer kleine hoeveelheden stoffen bevat die verteerd worden tot het giftige cyanide. Dus klokhuizen verwijderen voor je ze aan je paard geeft.

Een 2de opmerking met appels en ander fruit is de zuurtegraad, zelfs zoete appels bevatten een zuurtegraad die de maag kan doen verzuren. De maag is van zichzelf heel zuur, maar als deze nog zuurder wordt is er kans op maagzweren.

Het derde waakpunt is de hoeveelheid suiker die in appels en ander fruit zit. Fruit zit boordevol fructose, een chic woord voor suiker. Fructose is een vlot afbreekbare vorm van suiker. Dik wordt je er niet van, maar er is wel kans op suikerpieken en suikerdipjes. Bij paarden met problemen van hoefbevangenheid is alle soorten suiker af te raden, want vaak zit er een probleem van insuline resistentie waardoor de suikerstofwisseling niet correct werkt. Daarbovenop is suiker niet bevorderlijk voor de tanden.

Ten vierde zitten appels boordevol pectine. Pectine zijn een soort vezels die ook in gras en ander paardenvoer zitten, dus je zou verwachten dat paarden het vlot kunnen verteren. Over pectine komt er nog een volgende post, maar kortweg kunnen paarden pectine het best verteren in het voorjaar, wanneer er vers voorjaarsgras is en verse appels, de rest van het jaar kan een grote hoeveelheid pectine een disbalans in de darm veroorzaken.

Conclusie:
Een gezond paard mag zeker een appeltje voor de dorst. Maar “geen appel a day, it doesn’t keep the dentist or dierenarts away”.
Ik heb vroeger een paard gehad met 2 appelbomen in de wei, dat paard is er nooit slechter door geworden, maar aan mijn huidig paard geef ik bijna nooit appels, gewoon omdat ik nu meer kennis heb dan toen.